[ Fic Naruto ] ว่าแต่ผู้สาวการบ้านเสร็จหรือยัง | All X OC

เช้าวันจันทร์ที่แสนสดใส อากาศยามเช้ากำลังดีถ้าเป็นชีวิตคนอื่นคงเป็นแบบนั้นแต่สำหรับฉันที่เป็นคนไทยนั้น…

“ร้อนชิบหาย” ฉันพูดพลางนอนเปิดพุงตากแอร์ในห้อง ก็มันช่วยไม่ได้หนิต้องทำใจอยู่ไทยแลนด์แดนมหัศจรรย์ โถแม่คุณอากาศเหมือนซ้อมตกนรกอะ

“ค่าไฟขึ้นแน่เลยเดือนนี้” ไปตากแอร์ฟรีที่ห้างดีมั้ยวะ?? ในระหว่างที่ฉันคิดก็มีเสียงหนึ่งแล่นเข้ามาในโสตประสาทของฉัน

“ตือดือดึ ตือดือดึ้ ตือดื่อดือดื้อดือดึ” ใช่แล้วมันคือเสียงรถไอติม หน้าร้อนแบบนี้ก็ต้องไอติมใช่มั้ยล้าาา แต่ด้วยความที่ทุกคนรู้ แฟนคลับรู้ แต่แปลกลุงขายไอติมไม่รู้ ว่าการจะได้กินไอติมวอลน์เนี่ยมันต้องใช้สปิริตขั้นสูงนั่นก็คือ การทิ้งทุกอย่างที่ทำในบ้าน วิ่งออกมาหน้าบ้านแบบรวดเร็วที่สุด และตะโกนเสียงให้ดังที่สุด

“ลุงหยุด!!!!!”

และผลลัพธ์ก็เช่นเคยลุงไปแล้วไปลับไม่กลับมาแล้ว ยกเว้นลุงคนนั้นไว้คนละกันไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไป บางทีก็สงสัยไอติมวอลน์เนี่ยมีไว้ขายหรือมีไว้โปรโมตวะขับโคตรเร็ว

หลังจากที่ฉันวิ่งออกจากบ้านแบบไม่คิดชีวิตเพื่อซื้อไอติมและพบกับความผิดหวังอะดีนาลีนที่เคยพุ่งพ่านลดลงจนหายไปทำให้ฉันรู้สึกว่า กูไม่ได้ใส่รองเท้า!!!! 

“ไอเหี้ยร้อนเว้ยยยยยยยยย” ฉันพูดด้วยความหงุดหงิดพร้อมกับเดินเข้าบ้าน ร้อนก็ร้อน ไอติมก็ไม่ได้กิน รองเท้าก็ไม่ได้ใส่ป่านี้ตีนพองหมดแล้วมั้ง แต่อยู่ๆก็มีลมพัดมาอย่างแรงกับเสียงถังขยะล้มทำให้ฉันหันกลับไปมองและพบกับโปรชัวขอย้ำอีกครั้ง โปรชัว แล้วทำไมถึงเห็นหนะหรอ ก็มันแปะอยู่บนหน้าฉันไงละ!!

“แม่งอะไรวะเนี่ย โปรชัวกำจัดปลวก?? เหี้ยไรนิ???” ขณะที่ฉันกำลังอ่านไอแผ่นกระดาษที่พึ่งแงะจากหน้าฉันไป สายตาอันแหลมคมของฉันก็เหลือบไปเห็นบางสิ่งที่กองอยู่บนถังขยะบ้านฉัน ฉันจึงหันไปมองละพบกับคน 4 คน? หัวหลากสี? กำลังนอนทับกันอยู่และฉันก็ได้เห็นสัญลักษณ์ของผ้าคาดหน้าผากที่ชาวอนิเมะอย่างเราๆรู้จักแน่นอนนั่นก็คือ สัญลักษณ์หมู่บ้านโคโนฮะ

และความชิบหายที่เท่าไหร่ของวันก็ไม่รู้มาเยือนอีกครั้ง รถเก็บขยะมาจะแม่!!! แล้วไอคนพวกนี้ก็คือสลบเหมือกเหมือนตายเลยค่ะ กูควรจัดการไงดีคะ 

“ทำไงดีวะเนี่ย”หรือจะปล่อยให้รถขยะเก็บไปเลยดี ไม่ได้ๆถ้าคนมาเจออาจคิดว่าเราทำร้ายพวกเค้าละโดนสอบสวนมันต้องวุ่นวายแน่ๆ วุ่นวายไม่พอเผลอตำรวจอาจเก็บค่าปรับทั้งๆที่กูไม่ผิดอีก ทำไงดีวะ ขณะที่ฉันกำลังคิดก็ได้ยินเสียงรถเก็บขยะเข้ามา 

“ลากเข้าบ้านก่อนละกันวะ” โว้ยยยยยยหนักเว้ยยยยยย ไอเหี้ยตัวก็พอๆกะกูทำไมมันหนักจังวะ ไอรถเหี้ยนี่ก็รีบจังเลย!!! มันมาบ้านข้างๆละเว้ยยยยยยยยย และเมื่อคนเราจนมุมถึงขีดสุด สกิลการเอาตัวรอดก็จะถูกปลุกขึ้นมา สัมผัสทั้ง 5 ก็จะเฉียบคมขึ้น ทำให้สายตาของฉันเห็นผ้านวมที่ป้าข้างบ้านแขวนไว้ตรงรั้วกั้นบ้าน มันทำให้ฉันปิ้งไอเดียดีๆได้อย่างนึง คลุมแม่ง!!!

“ขอยืมหน่อยนะป้า” ถือเป็นค่าที่มาตากผ้าเยื้องเข้ามาในบ้านฉันแล้วกัน ฉันจัดการคลุมผ้าทับคนพวกนั้นเรียบร้อยละหันมาคือ รถมาจอดหน้าบ้านละจ้าาาาา

“มาเก็บขยะค้าบบบบ”

“นี่ค่าาาาา” ฉันพูดพร้อมหยิบถุงขยะให้เค้าละพยายามพองตัวสุดฤทธิ์เผื่อมันจะช่วยอะนะ

“แล้วนั่นทิ้งมั้ยคับ” คนเก็บขยะพูดพร้อมชี้ไปที่กองผ้าที่อยู่ด้านหลังฉัน

“ไม่ค่ะๆ ของบริจาคค่ะ” เชื่อเถอะนะถ้าไม่เชื่อตีหัวแม่งเลยได้ป่าววะ ไม่ได้ดิต้องตีคนขับอีกคนนึงนี่หว่า

“โอเครคับ” และพี่แกก็เดินขึ้นรถไปอย่างสง่างามพี่แกจะรู้มั้ยว่าพี่แกคือคนที่ทำให้ฉันไม่ติดคุกคดีทำร้ายคน 

“แล้วทีนี้จะทำไงกับคนพวกนี้ดีเนี่ย” ฉันพูดพร้อมหันกลับไปมองกองผ้านวมที่อยู่ด้านหลัง หวังว่าป้าแกจะไม่รู้นะ เห้อ~ วันนี้วันอะไรวะเนี่ยยยยยยยยย

END INTO

Produced By CallmeSunShine

---